Hoe het allemaal begon
1 mei. De dag waarop mijn oma ons verliet. De datum waarop ik een jaar later tijdens een hockeymatch scoorde ter ere van haar. En niet toevallig het moment waarop ik in 2015 mijn eigen bedrijf ‘Duideleuk’ startte. Althans, volgens de Kruispuntbank van Ondernemingen. Want zoiets doe je namelijk niet van de ene op de andere dag.
Een paar jaar geleden werkte mijn lichaam niet meer mee zoals ik het wilde. Het gaf mij heftige signalen die ik niet begreep. Maar ik was niet de enige. Verschillende specialisten zaten met hun handen in het haar. Tot ik bij een neurologe – ik noem haar ook wel mijn heldin – terechtkwam. Zonder twijfel stelde zij een diagnose en volgt me tot op de dag van vandaag nog steeds op. Vestibulaire migraine was datgene wat me in de weg zat om normaal te functioneren. Mijn evenwichtsorgaan pestte mij dagelijks en zorgde ervoor dat ik niet kon werken, sporten, autorijden,… Om nog maar te zwijgen van de wekelijkse migraineaanvallen.
Na de diagnose begon ook de zoektocht naar het juiste medicijn dat mijn leven terug in de juiste richting stuurde. Maar ondertussen tikte de tijd verder en was ik het beu om stil te zitten/te wachten. Mijn frustraties schreef ik van me af en tot mijn verbazing kreeg ik daarop enthousiaste reacties uit mijn omgeving. Om hun objectiviteit te testen, stuurde ik het naar Flair en Charlie Magazine en ook hun antwoord was positief. Ik besloot van mijn hobby mijn werk te maken en mij te verdiepen in copywriting. Mijn eigen bedrijf was geboren. Ik bepaalde mijn eigen werkuren, leerde een breed spectrum aan interessante bedrijven kennen, mocht zelfs schrijven voor bekende namen en bouwde relaties op voor het leven.
The best of both worlds
Na enkele jaren als zelfstandige begon het te knagen. Mijn medicatie sloeg aan en ik was tot veel meer in staat dan een paar jaar voordien. Het sociale beest in mij snakte terug naar collega’s. Bovendien verliep het leven als freelancer niet altijd over rozen. Het kostte me talrijke keren bloed, zweet en tranen. Doorzettingsvermogen en stressbestendigheid kwamen goed van pas. Maar of ik dit voor altijd wilde doen?
Daarom kwam ik op het idee om het beste van twee werelden te combineren; zelfstandig zijn én in loondienst werken. De keuze was snel gemaakt. Mijn perfectionistische trekjes en mijn constante drang om te plannen vonden functies als management assistant of backoffice altijd al aanlokkelijk. Ik sprong opnieuw in het diepe en kwam als parttimer bij PKF-VMB in Antwerpen terecht. Een kantoor met financiële experten op gebieden als accounting, audit en tax. Een plek die de vakken uit mijn studieverleden als TEW’er terug tot leven brachten.
Zo liet ik mijn creativiteit de vrije loop terwijl de organisatorische freak in mezelf ook aan haar trekken kwam. Ik kon schrijven in alle rust, maar tegelijkertijd deel uitmaken van een levendig team. Mijn eigen koers bepalen, maar ook werken voor verschillende bazen waar ik nog veel van kon leren. Ik volgde niet langer één pad, maar twee sporen parallel.
Geen ondernemer meer, maar voor altijd ondernemend
Je bent jong en je smijt je volledig op je werk. Je hebt een vader die een mooie loopbaan heeft gehad en je grote voorbeeld is waar je naar opkijkt. Je hebt aan den lijve ondervonden dat je succes kan bereiken door er hard voor te willen werken. En dat had ik er allemaal voor over. Tot er iets gebeurt, waardoor je het leven opeens door een heel andere bril gaat bekijken. Je carrière wordt minder belangrijk en quality time met geliefden des te meer. Je beseft maar al te goed dat je er nu van moet genieten, voordat het te laat is. En je verschuift daardoor je prioriteiten.
Daarom sluit ik met Duideleuk een hoofdstuk af. Met pijn in mijn hart, dat wel. Want het blijft voor altijd mijn kindje. Maar ik weet dat dit de juiste beslissing is. Door met veel plezier mijn focus op PKF-VMB te richten, krijg ik terug ademruimte. Nu wordt mijn tijd niet meer volledig opgeslorpt door werken, maar kan ik genieten van dingen die ik ook belangrijk vind. En wie weet, krijgt Duideleuk in de toekomst nog een vervolg. Maar voor nu leg ik mijn pen neer. Ondernemer ben ik niet meer, maar ambitieus voor altijd. Binnenkort is het weer 1 mei. Niet slechter, niet beter. Maar anders.